Celtic
Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 22
Poké-points : 4
Pokémon Profiel
Leeftijd: 13 moons
Level: Level 16
Partner:
 |  Onderwerp: O look, a shell &&CAMEO wo nov 19, 2014 9:44 pm | |
|  LIVE TODAY, TOMORROW IS TO FAR AWAY
Een kleine Vulpix wandelde met een vrolijke grijns over het strand. Af en toe wierp ze een blik om zich heen, om zich ervan te vergewissen dat ze alleen was, maar het grootste deel van de tijd waren haar ogen op het witte zand onder haar pootjes gericht. ’Kijk daar!’ mompelde ze voor zich uit, bij het zien van een prachtige gedraaide schelp. Met haar rode pootjes begon ze hem voorzichtig uit te graven, om hem vervolgens op steeds groeiende berg van schelpen te leggen die ze gevonden had, en mooi genoeg had gevonden om apart te leggen. Zorgvuldig wandelde ze terug naar de plek waar ze de laatste schelp had gevonden, keek even om zich heen, en begon toen weer verder het strand af te speuren naar andere mooie exemplaren. Echter had ze niet in de gaten dat ze, sinds korte tijd, niet meer alleen was op wat ze háár stukje strand noemde. Verbaasd keek ze naar het zand, dat door een plotselinge schaduw donker was geworden. Vervolgens keek ze op. En de kop die ze daar, boven haar, zag, deed haar met open mond verstijven in haar bewegingen.
TAG: HERE | WORDS: HERE | NOTES | ORANGE CARAMEL ! @ ATF |
|
Cameo
Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 24
Poké-points : 2
Pokémon Profiel
Leeftijd: 8 months
Level: 9
Partner: Who wants a pokémon like me?
| | Onderwerp: Re: O look, a shell &&CAMEO do nov 20, 2014 4:58 pm | |
| Learned to stay away from the crowd Soms was het hebben van aardig grote voeten vervelend, vooral als je ook nog eens een lange, slungelige staart had. Cameo zuchtte eventjes luid, toen ze weer eens met haar staart een kleine boom om geslagen had. Hij was dan nog wel klein, het was niet cool. Gelijk weer één boom minder. De aardig grote pokémon keek eventjes naar haar grote poten. Echt handig was het niet en sporen liet ze ook nog eens achter. Niet dat ze een vijand of zo had, die haar zou kunnen stalken, maar als ze er een zou krijgen, was dat niet ideaal. Ze zuchtte opnieuw en liep verder.
Het duurde niet lang, of ze zette haar eerste stap in het warme zand. Dit was een beter klimaat voor haar, er was weinig te slopen. En zand was wel heel cool. Gewoon, omdat je er in kon lopen en er geen spoor achter bleef, behalve als het zand nat was. De pokémon keek vrolijk rond, haar kop hoog in de lucht gestoken. Haar kleine neusgaatjes bewogen, om alle mogelijke geuren op te vangen. Ze wist niet goed wat het verschil tussen pokémon was, ze herkende eigenlijk nog weinig geuren, maar langzaam kwam het wel. Ze zou het allemaal nog wel leren. Het was soms wel wat lastig, om niet helemaal te weten wat je nou allemaal moet doen, om eigenlijk alles te zijn vergeten wat je ouders je geleerd hebben. Soms doe je het op instinct, maar Cameo wist ook heel veel gewoon niet en dat was vervelend, maakte haar wat onzeker. Ze zuchtte eventjes en keek naar de wolken, die op Mareeps leken, maar dan een beetje anders. Algauw drong er een onbekende geur in de neus van de Tyrunt. Wat zou dat zijn? Meteen dacht de bruine pokémon aan eten. Want ja, wist zij veel. Zij herkende het verschil tussen eten en pokémon echt niet.
Algauw viel haar blik op een stapeltje schelpen. Wauw, wat waren dat? Ze keek met haar rode oogjes nieuwsgierig naar het stapeltje. Dat zag er allemaal wel leuk uit! Ze probeerde er een te passen, maar haar korte armpjes konden niet bij die schelpen komen. Algauw viel ook haar blik op een andere pokémon, iets veel kleiners. Dat wist ze dan weer wel, iedere pokémon had een andere grootte, zag er anders uit en waren gewoon anders. Daar was ze inmiddels achter. Met haar grote, lompe poten liep ze richting de kleine pokémon. Ze keek nieuwsgierig naar de kleine pokémon, half over deze heen hangend. Toen deze zich omdraaide, leek deze geschrokken te zijn. Cameo keek haar vrolijk aan. “Heyhoi!” sprak ze vrolijk, waarna ze een grote glimlach liet zien, waardoor er een rijtje scherpe tanden zichtbaar werd. Dit was uiteraard niet de slimste keuze, maar wist zij veel, dat ze er zo wat intimiderend uit zag, voor zo een kleintje in elk geval. “Wat doe je allemaal?” vroeg de pokémon toen, opnieuw met diezelfde glimlach. Ze bewoog onschuldig met haar staart en kantelde haar hoofd wat. Een vrolijke blik was af te lezen van haar gelaat.
JACKLES ♥ |
|
