Met snelle passen haastte de kleine Eevee zich verder. Ze was niet echt aan het weglopen van iemand, ze was eigenlijk gewoon aan het lopen. Trainen kon je het noemen, maar zij zag het wel zo niet. Ze hijgde zwaar aangezien ze al een tijdje liep en besloot dus na de derde keer rechts afgeslaan te hebben, een pauze te nemen. Ze kwam tot stilstand en zakte meteen door haar pootjes waarna ze zachtjes hijgde en haar ogen sloot. Ugh... Ze haatte zelfs lopen... waarom deed ze dit dan? Ze zuchtte zachtjes, opende haar ogen wat zodat een straaltje licht in haar blik viel en keek even rond. Ze nam de omgeving en de geluiden niet zo zeer in zich op en was dan ook niet voorbereid op een eventuele aanval. Maar goed, ze was moe en zou zowiezo toch al verslaan worden al was ze alart. Ze haalde diep adem en zuchtte nogmaals waarna haar oogleden voor een tweede keer voor haar ogen sloten. Ze haalde diep adem en liet de lucht traag terug naar buiten gaan, voordat ze haar ogen terug een beetje opende. Ze liet haar amberkleurige ogen even terug over het gebied gaan, waarna ze haar pootjes langzaam op de grond plaatste en overeind kwam. Maar rechtstaan was het niet, ze hing echter gaan zitten en zuchtte even zachtjes, voor een derde keer in een korte tijd. Daarna knipperde ze even met haar ogen en keek ze rond, nog niet echt gemotiveerd genoeg om terug te gaan lopen. Dat kon wel nog even wachten... Toch?

{& Sindile}