Met snelle passen haastte ze zich door de tunnels van de grot. Een groep Zubat zat haar op de hielen, ge-wel-dig... Ze zuchtte even waarna ze snel een scherpe bocht naar rechts maakte en een tunnel insloeg waarna ze nog wat versnelde en toen een spleet inschoot. Hijgend kroop ze verder de spleet in. Ze zag nu niet veel, de lichtgevende kristallen gaven geen licht in de holte waar ze verborgen zat. De koude wanden van de rots koelden haar snel af, maar dankzij die dikke pels van haar rilde ze net niet. Het koude gevoel was echter wel onaangenaam en ze rilde even toen ze even wat verder schoof en de ijzige wand even kort haar huid aanraakte. Toen ze het gekrijs hoorde van de Zubat, verstijfde ze en hield ze haar hijgende, gejaagde ademhaling in. Ze staarde met grote ogen naar de spleet, waar een dof licht naar binnen viel en wachtte nog even... Opeens viel een schaduw binnen en nog een, de Zubat die passeerden. Ze hield haar adem in en staarde naar het tafereel waarna ze rustig afwachtte tot ze voorbij waren. Toen de laatste vleermuizachtige Pokémon in een zacht gekrijs achter de rest vloog verdween, durfde ze terug beverig adem te halen. Ze wurmde zich vantussen de rotsen en verscheen in hang buiten de spleet, waar voor het moment geen leven was. Ze zuchtte even zachtjes en keek even naar de grond. Dat was nipt geweest. Langzaam kwam een klein lachje op haar lippen, maar die kick was geweldig geweest.

{& Aldrei}