IndexIndex  PortalPortal  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen    

Deel
 

 We are the warriors that built this town ღ

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 3:08 pm




Sindile
The one who survived

Verwarmd onder een laag dik mos lag een ei, dat zo op het blote oog onmogelijk te zien was door andere pokémon. Goed verstopt en beschermd voor de buitenwereld, totdat het zou uitkomen en het zich zou laten zien. Er waren echter geen ouders in de buurt te vinden en dit was al een paar weken zo, het ei stond er alleen voor en ook na de geboorte van de pokémon zou het er alleen voor staan; want de kans was heel groot dat de ouders niet meer terugkwamen. De reden waarom ze vertrokken waren is onbekend, maar daar zouden vast vele redenen voor zijn. De wereld is een donkere plaats, de ouders zouden verjaagd kunnen zijn en niet meer durven terug te komen naar hun ongeboren kind, denkend dat het ei allang verslonden is door het monster dat hun de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Of het ei was een ongewenst iets, een kind waar niet voor gezorgd kon worden. Er waren natuurlijk nog velen andere redenen die hiertoe hadden kunnen leiden. Echter was het punt wel dat de jonge pokémon alleen de wereld in zou stappen en alleen dit gebied uit zou moeten komen, wat nog niet zo makkelijk was. Het was een gevaarlijk gebied om geboren in te worden, een plaats met scherpe kristallen waar je je gemakkelijk aan kon snijden en een gebied waar je gemakkelijk de weg in kon kwijtraken. Echter kon de geboorte niet stopgezet worden en vandaag was de dag dat de jonge pokémon zijn eerste beentjes op de wereld zou zetten.

De afgelopen week waren al heel wat barstjes in het ei gekomen en de pokémon kreeg steeds meer bewustzijn van dat hij eruit moest komen en op dit moment brak de bovenkant van het ei af, een kleine onschuldige pokémon kroop eruit. Zijn oogjes zo blauw als de kristallen die hem omgaven, terwijl hij de laag mos van een stengel op zijn rug probeerde af te halen. Een blik werd door de ruimte geworpen en een zeker gevoel van eenzaamheid beviel de pokémon. Was er niemand hier? "Hallo?" Weerklonk zijn stem, nog een beetje hees en fragiel, gezien hij nog nooit een woord had gezegd. "Iemand?" Zijn woordenschat was niet groot, helemaal niet, en dit waren misschien de enkele woorden die hij van zijn ouders had opgevangen toen hij nog in het ei zat. De rest zou hij moeten leren van hen.. maar ze waren er niet. Er was niemand. Of toch wel?

Gereserveerd voor Azula
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 3:26 pm

Sick and tired, i stand alone

Duisternis. De ogen van de blauwe pokémon moesten flink aan de duisternis wennen. Het was in de grot flink koud, nog kouder dan buiten. Ook was het er vochtig, wat alles nog iets kouder maakte. Het enige wat je op het moment horen kon, waren de vallende druppels. De druppels zouden nooit stoppen met vallen, het gaat eeuwig door. Het ene moment druppelt het daar in de grot, het andere moment weer heel ergens anders. De ijskoude waterdruppels zorgden ook voor de kristallen, wist de pokémon. Het duurde jaren voor er eindelijk een volgroeide kristal stond. De pokémon keek met grote ogen naar de glimmende dingen. In de bovenwereld was ze sterk en eigenlijk niet snel onder de indruk, maar onder de grond was alles een heel stuk anders. Je voelde je er zwakker. Het voelde vreemd. De pokémon haalde diep adem. De lucht was hier een heel stuk zwaarder. Toen de pokémon uitademde, ontstonden er enkele wolkjes. Ze keek naar het glimmende ding. Bizar eigenlijk. Algauw draaide de pokémon zich weer om, verder lopend. Wat ze hier deed wist ze niet, maar ze wist wel dat het hier heel interessant was. Interessanter dan het meeste wat ze op de bewoonde wereld gezien had.
Haar pootstappen waren te horen door heel de grot, hoe zacht ze ook waren. De pokémon spitste haar oren toen ze iets hoorde. Het klonk als een stem, een jonge stem. Verbeeldde ze dit zich? Of was dit een of andere pokémon die grappig wilde zijn? Een Gastly zou hier niet zijn, dit is niet het goede gebied voor ze, maar dit zijn wel de dingen die die pokémon doen. "Iemand?" klonk er vervolgens. Azula snoof de lucht op. Er was hier een pokémon? Was die in gevaar? Ze zwaaide met haar staart en versnelde automatisch haar pas. Het was een gewoonte geworden, ze kon noodkreten gewoon niet meer negeren. En soms was het maar goed ook. De geur van een pokémon werd steeds sterker. Het moest hier in de buurt zijn. Ze keek met een haastige blik om haar heen, om iets van beweging op te vangen, maar dat was lastig in het donker. Toch, ze zag iets. En kleine pokémon, heel klein. Was deze nog jong? Toen ze een hoopje mos zag, kreeg ze vermoedens. De Vaporeon liep richting de kleine pokémon. “Hallo kleintje,” sprak ze toen, een medelevend gevoel vulde haar hart. “Waar zijn je ouders?” vroeg ze vervolgens. Er was hier geen verse geur van een pokémon, wat wel vreemd was. Een pokémon liet zijn kind bijna nooit alleen. De kleine Vaporeon ging zitten en keek naar de Aron. Ze krulde haar staart rondom haar poten en raakte de pokémon voorzichtig aan met de blauwe vin aan het uiteinde.
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 3:37 pm




Sindile
The one who survived

Hij hoorde een vaag geluid, maar niets in hem zei dat het een pokémon was die zou naderen. Het was er te zacht voor, desondanks dat het ritme versneld werd en het steeds luider werd, schonk hij er weinig aandacht aan. Hij wist niet beter. Een pokémon die beter wist ging niet zomaar lopen roepen, die ging ergens voorzichtig schuilen - want wie wist wat hier allemaal wel niet rond hing. Wie wist waren zijn ouders weggejaagd, of misschien wel opgegeten, door een of ander monster; maar waarom zou hij daarover nadenken. Een pasgeboren pokémon, nee, daar was hij veel te naïef voor. Zijn lichtblauwe ogen schoten naar de plotselinge schaduw die tevoorschijn leek te komen. Zijn ogen hadden nooit licht gezien, dus was hij al meteen gewend aan de duisternis om hem heen. De pokémon zag er niet uit zoals hij eruit zag, was vele malen groter dan dat hij was en rustig bleef hij staan. Hij was niet zo bang dat hij achter een steen ging schuilen, wie wist was het wel de pokémon die hem de afgelopen maanden had verzorgd. Maar die moed zonk meteen in zijn schoenen toen hij haar woorden hoorde. “Hallo kleintje, waar zijn je ouders?” Waren de woorden die de pokémon voor hem uitsprak, waarna ze ging zitten en haar staart voor haar poten sloeg, hem aanrakend met de vin aan het uiteindelijk van haar staart. Rustig gleden zijn ogen naar de vin en terwijl hij zichzelf de tijd gaf om erover na te denken keek hij er geïnteresseerd naar. Hij had namelijk nog nooit een pokémon gezien en hij vroeg zich af of hij er ooit ook zo uit zou zien, of anders.

"Ik dacht dat ze hier waren." Kwam er vervolgens uit terwijl hij zijn ogen weer naar haar ophief. Haar oren zag er een beetje uit als de vin van haar staart, alleen dan in een andere vorm en geel van kleur. Ze had een soort kraag om haar nek en haar ogen waren groot genoeg om erin te kijken. "Wie ben jij?" Voor zover het kon leunde hij met zijn buikje op de grond. Zijn poten waren namelijk niet zo heel groot en hij hoefde ze alleen maar een beetje uit elkaar te bewegen om op de grond te kunnen liggen. Gemakkelijk natuurlijk, maar zitten ging een stuk lastiger voor de pokémon. Door zijn korte poten zou het nooit echt kunnen lijken op een zitpositie, maar terwijl hij wachtte op haar antwoord maakte hij zich daar helemaal geen zorgen over - hij keek echter naar haar staart. Ze had een mooie staart.
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 3:55 pm

Sick and tired, i stand alone

Nog eventjes keek de pokémon onderzoekend naar de een stuk jongere pokémon. Ze rook nog altijd niets, behalve hem dan. Ergens stak een gevoel van medelijden haar, middel in haar hart. Ze kon zich niet voorstellen hoe het was om geen ouders te hebben. Zij had altijd ouders gehad. Ze kon hem hier ook niet laten. Wie weet wat voor pokémon hier rond liepen. Vast niet geweldig lieve, pokémon die zich verstopten in de duisternis omdat ze bang waren voor hun eigen donkere ziel. De Vaporeon keek naar de Aron. Arme pokémon. Zijn blauwe ogen, die bijna te vergelijken waren met de kristallen in de grot, keken haar aan. Ze wist een kleine glimlach op haar gelaat te krijgen. Het was vast en zeker een staaltype pokémon, een sterke pokémon. Azula had hem gevraagd waar zijn ouders waren. "Ik dacht dat ze hier waren." had hij gezegd. Ze fronste eventjes, haar vin uitstekend naar de ijzeren pokémon. “Heb je nog wat van hun of andere pokémon opgevangen?” vroeg ze toen, want misschien was het maar kortgeleden dat zijn ouders hier geweest waren. Misschien was hun geur wel weggevaagd door de vochtige lucht. "Wie ben jij?" vroeg de pokémon toen. Ze glimlachte eventjes en legde de staartvin over zijn rug. “Ze noemen mij Azula,” legde ze toen uit, haar ogen keken hem vragend aan. Zou hij een naam hebben? Vast niet. Toch besloot ze het maar te vragen. “En hebben jou papa en mama jou een naam gegeven?” vroeg ze toen maar, op een zachte toon, het klonk vriendelijk. Ze liet haar bovenlichaam naar de grond zakken en keek de pokémon aan. “Wees maar niet bang, we vinden je ouders wel,” sprak ze toen, op diezelfde zachte toon, om hem gerust te stellen, voor het geval hij bang was. Ja, we vinden je ouders wel..
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 4:04 pm




Sindile
The one who survived

Zijn blik was nu niet langer meer gericht op de staart van de pokémon voor hem, maar eerder op het gebied om hem heen. De lichtgevende kristallen gaven wel enigszins wat licht, maar veel was het niet. Heel ver kon de pokémon niet kijken, maar dat zal wel lastiger zijn als je van het licht naar het duister gaat, hij was er altijd al gewend aan - al was zijn altijd nog maar minder dan een uurtje. “Heb je nog wat van hun of andere pokémon opgevangen?” Zachtjes schudde hij met zijn hoofd, terwijl hij deze weer naar haar toedraaide. "Jij bent de eerste die ik tegenkom." De allereerste ja, meer had hij nog niet gezien. Misschien toen hij nog in het ei zat, maar van die tijd heeft hij weinig meegekregen. “Ze noemen mij Azula,” Azula, zo heette de pokémon voor hem dus. Het was vast een naam die hij haar paste, al kon hij dat nu nog niet echt bedenken. Ze was een onbekende pokémon voor hem en hij wist niet eens dat hij zelf krachten bezat waar hij later mee zou kunnen vechten - laat staan welke pokémon hij was. “En hebben jou papa en mama jou een naam gegeven?” Hoe hard hij ook probeerde na te denken, hij kon zich weinig tot niks herinneren van zijn ouders. Hun stemmen kwamen hem ergens wel bekend voor in zijn hoofd, de woorden die ze hem soms toespraken toen ze er nog waren, maar een naam heeft hij nooit gehoord. "Ik euh.." Hij kwam niet echt meer uit zijn woorden, waardoor hij uiteindelijk gewoon nee met zijn hoofd schudde. Bewegingen waren namelijk sterker dan woorden. “Wees maar niet bang, we vinden je ouders wel,” Hoopvol keek hij haar aan en een ware glimlach verscheen op het gezicht van de Aron - al was dat vast heel moeilijk om te zien, aangezien zijn mond moeilijk zichtbaar was. "Echt waar?" Weerklonk zijn stem hoopvol, terwijl hij haar met zijn grote ogen aankeek. Echt waar? Wilde ze dat echt voor hem doen?
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 4:23 pm

Sick and tired, i stand alone

Eventjes keek de oudere pokémon weg, haar donkerblauwe ogen keken naar de harde, natte wanden van de grot. Het enige wat licht gaf waren de kristallen, op een wonderlijke wijze. Of misschien scheen er wat zon in de grot, dat kon eigenlijk ook goed. In elk geval, het was bijzonder, net zoals deze ontmoeting. De jonge Aron was niet verschrikkelijk verdrietig, dat zijn ouders weg waren, maar dat kwam natuurlijk omdat hij zijn ouders nog nooit gezien had. Hij had geen band met hun kunnen opbouwen. Maar toch, hij moest ooit zijn ouders terug vinden. Zonder ouders miste er wat en wat je dan miste, kom je achter zodra je ze ziet – of verliest, zoals haar gebeurd was. Het was wel de bedoeling om te vertrekken, om eindelijk voor haarzelf te gaan zorgen, maar niet zo vroeg. Het was een ochtend, alles was eigenlijk fijn. ’s Winters was het. Toen de Vaporeon wakker werd, was het helemaal wit, buiten haar nest. En haar ouders waren weg. Gewoon verdwenen. Nog altijd gaat ze er vanuit dat ze verdwenen waren in de storm, maar er was geen zekerheid. En ook dat doet pijn, ze wilde niet dat deze pokémon dat gevoel al zo vroeg kende.
"Jij bent de eerste die ik tegenkom." De blauwe pokémon knikte langzaam. Ja, hij was dan ook net zijn ei uit, hij zal vast niet heel veel pokémon gezien hebben, v0oral op deze plek niet. Vervolgens vroeg ze of hij een naam had. "Ik euh.." De Vaporeon wachtte geduldig af, maar ze zag dat hij zijn hoofd schudde. “Okay, dat komt nog wel,” knikte ze hem vriendelijk toe. “Heb je het trouwens een beetje koud?” vroeg ze vervolgens, aangezien het niet verschrikkelijk warm was hier.
"Echt waar?" Azula slikte eventjes. Ja, ze zouden zijn ouders vinden, vast en zeker. Ze had het hem beloofd en nu moest ze die belofte nakomen. De pokémon wachtte eventjes en sloot haar oogjes, om vervolgens te knikken. “Ja, ik beloof het je, we vinden ze..” Ze krulde haar staart rondom de kleine pokémon, zodat hij het niet te koud kreeg, maar natuurlijk ook niet zodat hij stikte, dat was ook weer zo rottig. Ze had nu een belofte gemaakt, een die ze ook niet zou verbreken. De blauwe pokémon slikte eventjes. “Wil je hier blijven of wil je mee naar mijn huis? Ik laat je in elk geval niet alleen..”
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 7:00 pm




Sindile
The one who survived

Ze was vriendelijk tegen hem en daarom had de jonge Aron besloten dat hij haar kon vertrouwen, dat hij wat ze zojuist gezegd had kon aannemen als de harde waarheid en dat hij zijn ouders terug zou vinden. Ooit. Wanneer het daar tijd voor was. Niet dat zijn ouders heel veel voor hem betekenden, ze waren er nooit geweest in zijn nog korte leven - dus waarom zou hij nu al om ze geven? Ze waren er tenslotte niet, niet hier. Hij zou misschien nooit een goede band met ze kunnen vormen door dit: ouders hoorden er te zijn voor hun kinderen. Ten alle tijden. “Okay, dat komt nog wel,” Waarschijnlijk was het dan maar aan hem om zichzelf een naam te geven. Maar hoe zou hij zichzelf noemen? Hij wist helemaal niks van de wereld af, dus het was een beetje raar om zichzelf een naam te geven. Azula was al bezet, Azulus klonk mannelijker maar dat zou na-apen zijn. Voor nu moest hij maar zonder naam doorgaan, totdat hij de juiste had gevonden. “Heb je het trouwens een beetje koud?” De vraag werd gesteld en hij keek even verbaasd op. Koud? Nu was hij een metaal pokémon dat gebouwd was voor de kou, dus veel van de kou voelde hij niet echt. Zachtjes schudde hij met zijn hoofd. "Dat valt wel mee,"

Toch sloot ze haar staart om hem heen, zodat het kleine beetje kou dat hij gevoeld had ook verdween. Een beschermd gevoel vulde zijn lichaam, een warm gevoel alsof hij bij familie was. Rustig bleef hij zitten, het gevoel in zich opnemend, terwijl hij wachtte op een verder iets wat de pokémon voor hem zou zeggen, wat Azula zou zeggen. “Ja, ik beloof het je, we vinden ze..” Zachtjes knikte hij. Ze leek betrouwbaar, dus als ze zoiets beloofde dan was het vast waar, toch? Dan zou hij vast zijn ouders vinden. Zij ging hem tenminste helpen en als het niet gebeurde.. dan maakte hij zijn eigen familie wel. Dan zorgde hij wel voor ouders, pokémon die om hem gaven konden die rol makkelijk vervullen, toch?  “Wil je hier blijven of wil je mee naar mijn huis? Ik laat je in elk geval niet alleen..”  Alsof hij er echt over nadacht om hier te blijven, gleed zijn blik door de donkere grot heen. Het was wel erg donker hier, en zodra hij lucht uitblies zag hij een wolkje wat duidelijk maakte dat het hier ook koud was. "Ik zie geen ouders.." Zei hij zachtjes. "Dus ik denk niet dat ze hier zijn," Hij keek haar weer aan. "Is het leuk bij jouw thuis?" Hij wilde het wel even weten. Misschien was het wel een hele stomme plek. Een plek waar hij niet wilde zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyza nov 15, 2014 10:50 pm

Sick and tired, i stand alone

"Dat valt wel mee," had de jonge pokémon gezegd, maar eigenlijk had ze het een soort van genegeerd. Ze had gewoon haar blauwe staart rondom de pokémon geslagen, zodat deze geen kou zou vatten, al zou die dat toch niet. Hij was een ijzertype, al was ze dat eigenlijk helemaal vergeten. Het was het gevoel dat je ouders had, wat ze de jonge Aron wilde geven. Hij had nog geen naam, maar daar kwamen ze later wel op terug. Hij mocht zelf weten wat hij ermee wilde doen. Ze keek de pokémon eventjes aan, met een kleine glimlach op haar gelaat. Ze is blijkbaar tegen jonge pokémon heel anders dan tegen oudere pokémon. Ze haalde eventjes adem, al was dat aardig lastig met deze zware lucht. Een druppel viel naar beneden, een eindje verderop, die de stilte verbrak. Haar oren draaiden eventjes naar achteren, wachtend tot ze eventueel een andere pokémon hoorde, maar tevergeefs. Er was geen enkel teken van leven, naast hun twee dan. Ze ademde eventjes uit, kleine wolkjes waren zichtbaar. Arme pokémon. Nog steeds kon ze het amper over haar hart verdragen, dat hij het gevoel van ouderschap misschien nooit zou kennen.
Ze had wat beloofd, iets heel belangrijks. Ze moest hem niet teleurstellen, ooit moesten de ouders van hem wel opduiken, toch? Vervolgens bedacht ze zich wat, iets wat haar hard in haar hart stak, iets wat haar hoop liet wegebben. Wat nou als zijn ouders niet meer leefden, net als haar ouders? Ze keek naar de grond, maar besloot helemaal niets tegen de kleine pokémon te zeggen, voor ze iets zeker wist.
"Ik zie geen ouders.." sprak de jonge pokémon. Azula knikte toen, wachtend op zijn volgende woorden. "Dus ik denk niet dat ze hier zijn," zei hij. Azula knikte langzaam. “Misschien zijn ze wel verdwaald buiten de grot? Dan kunnen we ze misschien ergens in een Dungeon vinden..?” vroeg ze zich af, eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen hem, maar hij kon dit ook wel horen. "Is het leuk bij jouw thuis?" vroeg de Aron vervolgens. Meteen kwam er een glimlach op het gelaat van de jonge pokémon. “Het is er heel leuk, heel veel lekker eten, allemaal pokémon die met je willen spelen als ik er eventjes niet ben, een klein stadje is het eigenlijk,” legde ze toen uit, waarna ze zichzelf overeind hees, de grip van haar staart verzwakte wat, maar hield hem nog altijd vast. “Je mag zelf bepalen of je mee gaat, maar in elk geval blijf ik hier als je nog eventjes op je ouders wilt wachten,” sprak ze toen, met een kleine glimlach en ze keek hem eventjes aan. “Als je mee wilt, moet je mijn staart maar beet pakken, dan verdwaal je in elk geval niet,” klonk haar vriendelijke stem toen en ze legde eventjes haar pootje op de rug van de pokémon.
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyzo nov 16, 2014 11:47 am




Sindile
The one who survived

Nieuwsgierig naar hoe het bij haar thuis was, keek de kleine Aron de pokémon voor hem aan. Hij wist helemaal niets van de wereld af, hoe dingen eruit zagen en deze plek was de eerste en enigste plek die hij had gezien. Wie wist wat er nog allemaal te zien viel, hoe de wereld hierbuiten eruit zag. Hij was er nieuwsgierig naar en eigenlijk kon hij niet wachten om erheen te gaan, zijn antwoord had hij dan al van te voren al besloten; hij ging met haar mee! Waarom hier blijven als hij ook naar buiten kon, het onbekende tegemoet kon gaan? “Misschien zijn ze wel verdwaald buiten de grot? Dan kunnen we ze misschien ergens in een Dungeon vinden..?” Weerklonk de stem van Azula weer door het gebied heen. Hij keek haar even vragend aan. Een wattes? Een Dungeon? "Wat is dat?" Voor zover het kon keek de Aron haar vragend aan, want veel gezichtsuitdrukking had hij niet. Wenkbrauwen waren er namelijk niet en zelfs een frons maken ging bij de kleine Aron niet. Zijn schild bedekte het. “Het is er heel leuk, heel veel lekker eten, allemaal pokémon die met je willen spelen als ik er eventjes niet ben, een klein stadje is het eigenlijk,” Dat klonk wel aantrekkelijk volgens de Aron en duidelijk knikte hij. Dan was het besluit gemaakt! Op naar het gebied van Azula!  “Je mag zelf bepalen of je mee gaat, maar in elk geval blijf ik hier als je nog eventjes op je ouders wilt wachten,” Hij wilde haar meteen onderbreken hierna, maar ze had nog iets te vertellen en daar luisterde hij nog even na. Waarna hij enthousiast antwoordde. "Ik ga mee!" Voor zover het mogelijk was glimlachte de Aron, terwijl hij opstond en haar staart vastgreep. "Gaan we?" Mompelde hij nog even.
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyzo nov 16, 2014 1:53 pm

Sick and tired, i stand alone

Die kleine pokémon zou vast niet weten wat Dungeons zijn, kwam ze achter toen ze het woord gezegd had. Ze wachtte daarom ook geduldig op de vraag. "Wat is dat?" vroeg de Aron vervolgens. Precies zoals Azula verwacht had. Met een glimlach begon ze het uit te leggen. “Een Dungeon is een gebied in deze wereld,” legde ze uit, met een glimlach. “Deze grot is ook een dungeon, het bos hierbuiten is ook een dungeon,” sprak ze vervolgens, met een zachte en vriendelijke stem. Hopelijk was het nu duidelijk. “Een dungeon is dus gewoon een naam van een gebied,” beëindigde ze haar verhaal, met een glimlach, en ze keek hem aan. Was hij van plan mee te gaan? Echt een gezichtsuitdrukking had hij niet, dus daar kon ze het niet vanaf lezen. Het was logisch als hij hier wilde wachten. Maar nee, hij zei dat hij mee wilde. Een glimlach kwam op het gelaat van de Vaporeon. De Aron pakte haar staart beet, zoals ze hem verteld had. “Goed, blijf goed in mijn buurt,” sprak ze toen. "Gaan we?" vroeg hij en de pokémon knikte. “Laten we maar gaan ja,” sprak ze en ze begon te stappen. Niet heel snel, want hij moest haar bijhouden. Toen ze langs een kristal liepen, keek ze even achter zich. “Kristallen zijn mooi hé?” vroeg ze vriendelijk en opnieuw keek ze verwonderd naar de grote kristallen.
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyzo nov 16, 2014 3:10 pm




Sindile
The one who survived

De uitleg die hij kreeg over wat een Dungeon nou eigenlijk was, nam hij goed in zich op. Hij mocht het niet vergeten want dan zou hij vast heel dom overkomen en terwijl hij knikte - om te laten zien dat hij het begrepen had - wachtte hij op het moment dat ze hem uit deze grot zou halen. Dan zou hij de andere dungeons vast ook kunnen zien, hij had er nu al zin in om die gebieden te gaan bekijken en met veel plezier liep hij dus als een kind dat achter zijn moeder aanliep met haar mee. Zijn mond hield de staart van de pokémon vast, niet te hard erop bijtend maar het ook weer niet zo zacht vasthoudend dat hij het per ongeluk los zou laten. Het laatste wat hij wilde was haar namelijk kwijt raken en haar niet meer terug vinden. Dan had hij niemand meer en bovendien had hij ook geen enkel idee hoe hij uit deze grot moest komen. Het was vast een heel doolhof, maar zij wist hoe ze eruit kwam dus haar volgen leek hem wel zo handig.

Ze bleven stil staan bij een kristal. Van dichterbij zagen de dingen er nog mooier uit en zin blauwe oogjes leken nog blauwer te zijn in het licht dat de kristallen verschaften. “Kristallen zijn mooi hé?” Hij bleef even stil, waarna hij zijn ogen alleen op maar richtte en een instemmend geluidje maakte. Kristallen waren heel mooi. Heel mooi. Super mooi! Hij richtte zijn blik weer op het glinsterende ding en ergens was hij toch blij dat hij dit had mogen zien. Dat hij de eer had gekregen om hier geboren te worden, want deze plek was speciaal en hij was dus ook speciaal. Een speciale pokémon werd altijd geboren op een speciale en mooie plek. Althans, dat was hoe de Aron erover dacht, al zouden volgens hem alle plekken mooi zijn en dus is in zijn ogen iedere pokémon zo goed als speciaal. Azula was bijvoorbeeld ook speciaal. Ze zag er in ieder geval veel anders uit dan hoe hij eruit zag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Azula
Guildmaster
Azula

Geslacht Pokémon : Vrouw Aantal berichten : 179
Poké-points : 41

Pokémon Profiel
Leeftijd: 23 maanden ღ
Level: Level 21 ღ
Partner: You're unforgiven too ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyzo nov 16, 2014 9:05 pm

Sick and tired, i stand alone

Eventjes bleef ze staan bij de kristallen. Ze keek naar de jonge pokémon, die ook naar de kristallen keek. Deze weerspiegelden in zijn blauwe oogjes, waardoor deze nog blauwer werden. Ze glimlachte eventjes toen ze naar de pokémon keek. Eventjes bewoog ze voorzichtig met haar staart. “Zullen we weer verder?” vroeg ze, waarna ze weer begon te stappen. Ja, echt wachten op zijn antwoord was het niet, maar ze wist bijna zeker dat hij ja zei en ze wilde eigenlijk wel deze grot uit, de lucht hier was lastig om in te ademen en dat vond ze nu wel lang genoeg duren. Eventjes keek ze om zich heen. Haar ogen moesten weer even wennen aan de duisternis, aangezien op de plek waar ze zich nu bevonden weinig licht was. Er was één lange hal en enkele kleinere halletjes. Ze bedacht zich eventjes, welke gang ze nou in gelopen was. Ze snoof de lucht op, om vervolgens een van de kleinere halletjes in te lopen, met kleine passen. “Lukt het nog? Anders mag je wel op mijn rug mee,” zei ze tegen de jonge pokémon en ze keek eventjes achter zich, met een glimlach. Ze stopte eventjes met lopen en schatte hoe zwaar die pokémon zou zijn, aangezien ijzer niet licht was. Ze kon het waarschijnlijk wel dragen, hoopte ze. Ze ging eventjes zitten en keek door de hal. Zag ze daar licht? Of waren het kristallen? Ze hoopte dat ze hier maar uit kwam. Het zou wat zijn zeg, dadelijk kwam ze nooit meer terug.
JACKLES ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Sindile

Sindile

Geslacht Pokémon : Man Aantal berichten : 40
Poké-points : 16

Pokémon Profiel
Leeftijd: Just hatched
Level: 1
Partner: I will be your best friend, the shoulder to cry on, a person to love ღ

We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Emptyzo nov 23, 2014 11:58 am




Sindile
The one who survived

De pokémon vroeg of ze weer verder konden, maar zonder op een antwoord te wachten begon ze alweer te stappen. De aron had er niet veel moeite mee om haar te volgen, desondanks dat zijn lichaamsbouw redelijk lomp was, had hij nog steeds een goede snelheid. Hij was daarnaast ook nog jong en dus woog hij nog niet zoveel als een normale Aron woog. Op het moment woog hij rond de veertig kilogram, wat al zeer veel was voor een pokémon, maar een wat oudere aron zou tot de zestig kilogram kunnen groeien. “Lukt het nog? Anders mag je wel op mijn rug mee,” Vroeg Azula aan hem en zachtjes schudde hij met zijn hoofd. Eigenlijk ging het allemaal nog wel, hij moest toch ergens leren lopen en zo ging het een stuk gemakkelijker dan zonder de staart. "Gaawt wel." Wist hij tussen de staart door uit te maken, hopelijk was het duidelijk genoeg voor de Vapereon. Hij wilde eigenlijk liever gewoon zelf lopen, wie weet hoe zwaar hij wel niet voor haar kon zijn.

Je wil echt geen Aron op je rug, haah.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




We are the warriors that built this town ღ Empty
BerichtOnderwerp: Re: We are the warriors that built this town ღ   We are the warriors that built this town ღ Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

We are the warriors that built this town ღ

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokemon Mystery World :: Dungeons :: Glowing Cavern-