Fluffball

Onderwerp: Fluffball ma nov 17, 2014 10:59 am

De donkere Eevee liep rustig haar neus achterna. Ze had honger en wou iets vinden dat ze als lunch konden benoemen. De rede waarom ze hier heen was gekomen was omdat ze wat had gehoord over een guild hier in de buurt. En ja, als er een guild was was er ook wat te eten. Of minstens een goede plek om te overnachten. Nu hielt de Eevee zeker van de nacht, al was het maar om de reden dat er dan minder gevaarlijke pokemon rondliepen. Maar het werd kouder en Aldrei had besloten dat het beter was om in het donker te slapen en overdag rond te dwalen. Ineens hoorde de bruine pokemon een geluid, haar pluizige oortjes bewogen zich naar achter en lagen in haar lichte kraag. Wat beschermend stelde ze zich op, gromde een totaal niet bedreigende hoge grom en ging zitten. Ze legde haar enorme staart om haar pootjes en wachtte af. Haar oortjes nog steeds in haar nek.

Onderwerp: Re: Fluffball ma nov 17, 2014 7:42 pm

Sick and tired, i stand alone

Een onbekende geur drong de neus van de blauwe pokémon binnen. Ze had net Riverflow town verlaten. Ze zat er al een lange tijd, maar het was gewoon niets voor haar, om de hele tijd op één plek zitten, niets doen. Ze zuchtte eventjes. Haar oren draaiden wat van voren naar achteren, geluiden opvangend. Misschien was het wel iemand die een tussenstop maakte in Riverflow town, kon altijd. Ze zwiepte eventjes met haar lange, blauwe staart en keek om zich heen. Het was net middag, maar echt warm was het niet. Toch, Azula had geen hekel aan de herfst. De zomer was natuurlijk altijd leuker, maar de herfst was ook geen probleem voor haar. Alleen de winter vond ze altijd wat minder. Dan was er negen van de tien keer weinig water, omdat alles bevroren was. Daarnaast was het gewoon veel te koud en dat was gewoon niet geweldig voor een watertype. De pokémon schudde eventjes haar kop. Ze hoorde opnieuw een geluid. Ze draaide zich eventjes fronsend om. Het klonk als een soort van schorre Kricketot of zo, of een die gewurgd werd. Toen ze een kleine Eevee zag, kon ze eerst niet geloven dat het geluid uit de kleine pokémon kwam. Die stikte toch niet?
Ze zag dat de kleine pokémon een beschermende houding aangenomen had. Azula keek eventjes naar de kleine Eevee. Oh wauw. “Ik doe je niets hoor,” sprak de blauwe Vaporeon vervolgens. Ze zwaaide eventjes met haar staart en ging zitten, om te laten zien dat ze geen dreiging was. Haar donkerblauwe ogen keken naar de kleine pokémon. “Mijn naam is Azula,” stelde ze zichzelf voor, om de kleine pokémon gerust te stellen. Ze was eigenlijk wel benieuwd naar wat ze hier deed. Daarom keek ze eventjes om zich heen. “Wat doe je hier?” vroeg ze toen geïnteresseerd aan de pokémon. Ze stond eventjes op en gaf de pokémon wat ruimte door naar achteren te lopen. Ze keek met een rustige, kalme blik naar de jongere pokémon.

JACKLES ♥